Księgowanie faktur korygujących od początku roku jest przedmiotem licznych zapytań, a wątpliwości, jakie budzi są na tyle duże, że ich ignorowanie wydaje się wyjątkowo nierozsądnym posunięciem. Sprawcą zamieszania są zmiany w przepisach prawnych obowiązujące od roku 2016. Jak zatem interpretować nowe przepisy chcąc mieć pewność, że nie popełni się żadnego błędu?

Do stycznia 2016 roku księgowanie faktur korygujących wymuszało cofnięcie się do okresu pierwotnego dotyczącego wspomnianych dokumentów, przyczyny wystawienia samej faktury nie miały przy tym żadnego znaczenia. Oczywiście, często wiązało się to z dość kłopotliwymi konsekwencjami, wśród których chyba najbardziej nielubianą była konieczność składania korekty zeznania rocznego, czego niemal każdy przedsiębiorca wolałby uniknąć.

Problem był na tyle poważny, że doprowadził do wprowadzenia nowych regulacji prawnych. W tym kontekście kluczowe znaczenie ma ustawa z 25 lipca 2015 roku o zmianie niektórych ustaw w związku z wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów. Ustawa wprowadziła szereg nowych rozwiązań, które, w ocenie księgowych, znacząco upraszczają spoczywające na nich obowiązki.
Zgodnie z nowymi zasadami, jeśli korekta przychodu nie jest wprowadzona ze względu na błąd rachunkowy albo inną oczywistą pomyłkę, należy dokonać jej poprzez zmniejszenie lub zwiększenie tych przychodów, które zostały osiągnięte przez podatnika w okresie rozliczeniowym, w którym doszło do wystawienia faktury korygującej. Jeśli jednak mamy do czynienia z sytuacją, w której dochodzi do zmniejszenia przychodu w okresie, w którym żadne przychody nie wystąpiły lub ich wysokość jest niewystarczająca, przedsiębiorca zyskuje prawo do zwiększenia kosztów o taką kwotę, o jaką przychody nie mogły zostać przez niego pomniejszone.

W myśl nowych przepisów z jeszcze inną sytuacją mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik składa korektę spowodowaną błędem rachunkowym lub inną oczywistą pomyłką, jaka pojawiła się na fakturze pierwotnej. W takim przypadku przychód musi zostać skorygowany zgodnie z datą pierwotnej faktury sprzedaży. Jeśli jednak korekta została złożona z innego powodu, a ona sama zwiększa przychód i zostaje ujęta w dacie wystawienia po stronie przychodu oraz zmniejsza przychód w momencie jej wystawienia, powinna zostać zaksięgowana w dacie korekty, która zmniejszyła przychód, jeśli jego wartość jest równa lub większa od kwoty korekty. W sytuacji, w której przychód nie zaistniał albo mamy do czynienia z przychodem niewystarczającym, korekta powinna zostać zaksięgowana w dacie wystawienia korekty, która pomniejszyła przychód. Gdy wartość przychodu jest niewystarczająca przyjmuje się, że pozostała wartość zwiększa koszty.

Bywa i tak, że korekta jest wystawiana już po likwidacji działalności gospodarczej oraz w momencie, w którym doszło do zmiany formy opodatkowania na zryczałtowaną. W takiej sytuacji zmniejszanie lub zwiększanie przychodów musi zostać dokonane w ostatnim okresie rozliczeniowym, który miał miejsce przed zmianą formy opodatkowania lub przed samą likwidacją działalności przez dany podmiot.